เสียดายความงดงามในช่วงเวลาที่สวยงามของมันจริงๆ
นี่คือกิจการของผม ธุรกิจของครอบครัวผม ที่อำเภอพิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี ที่เวลานี้ปิดตัวลงสนิทมานานหลายเดือน ด้วยสถานการณ์โควิทที่ไม่จบไม่สิ้นสักที ทั้งๆที่บางประเทศเขาเปิดหน้าเขาไปเชียร์บอลกันเต็มสนามแล้ว
ถามว่าผมเจ็บไหม ผมบอกแบบไม่ตอแหลเลยครับว่าผมเจ็บมาก พูดในฐานะนักลงทุน นักธุรกิจด้านการท่องเที่ยวอีกคน คือน้ำตาไหลเลยละ ยิ่งช่วงนี้ ยิ่งเป็นช่วงทำเงินของผมเลย ทุ่งนาผมก็กำลังเขียวและสวยงาม กลับต้องมาเจอภาวะบ้านเมืองเป็นแบบนี้
แต่สำหรับผม ผมพยายามจะเข้มแข็งครับ โชคดี ที่ครอบครัวผม ตัวผมประหยัดไม่ฟุ่มเฟือย พอยังมีเงินเก็บที่ค้าขายมาได้ตอนที่สถานการณ์ดีๆ พอแบ่งมาช่วยเหลือชาวบ้าน และดูแลลูกน้องในองค์กรที่เลี้ยงดูอยู่เวลานี้ได้
ผมมาคิดอีกมุม กลับกัน ลืมเรื่องบาดเเผลทางธุรกิจของตนเองออกไป พี่น้องประชาชนของผม บางคนเขายังต้องนอนใส่อ๊อกซิเจน บางคนยังรอเตียงว่าง บางคนยังรอยารักษา รอลมหายใจของชีวิต ยังคงมีอีกมากมาย พวกเขาเหล่านั้น ยิ่งจะเดือดร้อนไปมากกว่าผม ผมเลยลืมเรื่องที่จะมาคิดหวังกับเรื่องธุรกิจของตนเองไปเลย เรื่องลมหายใจของชีวิตบางชีวิตพวกเขาก็คงยิ่งหนักกว่า
แต่ก็ช่างมันครับ ความสวยงามของทุ่งนาผม ผมยังมีเวลาทำให้มันกลับมาสวยงามตามฤดูกาลของมันได้ ถึงผมจะโดนมาตรการควบคุมต่างๆจนทำให้ธุรกิจของผมจะต้องเจ้งไม่รู้ต่อกี่รอบ ผมก็จะทนและเข้มแข็งเพื่อให้ผ่านมันไปให้ได้ ถึงแม้จะยืนดูมันด้วยคราบน้ำตาก็ตาม
Search